De talenten van... Johan!

Johan (46), onze vrolijke en altijd zingende medewerker schoonmaak. Johan vertelt: “In 2010 heb ik een hersenstaminfarct gehad. Daarvoor werkte ik in de horeca.” Doordat dat niet meer lukte, is hij na lang revalideren in 2019 bij KempenPlus aan de slag gegaan.

Johan heeft een lange weg afgelegd als het gaat over zijn revalidatie. Zo is hij na zijn hersenstaminfarct in een rolstoel beland. “Mijn evenwicht was weg. De artsen zeiden dat ik eigenlijk niet moest lopen.” Dat hij graag in oplossingen denkt, blijkt wel wanneer hij vertelt: “Ik wilde niet in een rolstoel blijven zitten. Daarom heb ik de oude rollator van mijn oma gebruikt. Dit heeft mij geholpen om letterlijk stappen vooruit te zetten.” Toch heeft Johan in die periode ook wel wat schaamte gekend. Vooral als hij door het dorp liep met zijn rollator. “Je bent relatief jong en mensen weten niet wat er aan de hand is maar zien je wel met een rollator.” Hij heeft ondanks dat wel altijd doorgezet en juist gekeken naar wat hij wel kan. Inmiddels loopt Johan weer zelfstandig en heeft hij zijn vrijheid terug. 

Kenmerkend aan Johan: je ziet hem niet altijd maar hoort hem wel. Hij vertelt: “Als ik moe ben, worden de tics van mijn neuro-psychiatrische aandoening erger. Dat is ook een van de redenen dat ik altijd zing. Dan heb ik minder tics.” Hij zingt dan ook het liefst liedjes van Ilse de Lange, Danny Vera of Brad Paisley.

Binnen KempenPlus heeft Johan zijn eigen afdeling die hij schoonmaakt, namelijk de kantoren op de eerste verdieping. Johan: “Bij KempenPlus heb ik regelmaat en kom ik onder de mensen. Door mijn werk heb ik ook echt iets te doen. Ik voel dat ik er toe doe!” Of hij nog iets wil zeggen tegen alle collega’s aan de kantoorzijde? “Ja. Gewoon de klink aanraken en niet het glas.” zegt hij stellig. Hij vervolgt lachend: “Het is leuk dat er glazen deuren zijn maar er zitten altijd vingerafdrukken op. Aan de andere kant heb ik dan wel wat te poetsen.” Dat perfectionistische is Johan’s sterke kant die hij naar eigen zeggen alleen op het werk heeft. Waar hij thuis makkelijk een dag overslaat met stofzuigen, heeft hij daar op het werk meer moeite mee. “Het is toch je werk en hier word je op beoordeeld.”  

Tot slot vertelt hij: “In november ben ik begonnen met gitaar spelen. Dat is nog best lastig. Ook omdat ik dubbel zie. Daarnaast moet ik ook nog alle 168 akkoorden leren.” Over het antwoord op de vraag of hij over een jaar een liedje speelt voor ons, hoeft hij niet lang na te denken: “Ja, dat hoop ik. Dat zal er wel één van Ilse de Lange worden denk ik!”